Benim en büyük sorunum sanırım şu: Kendimi kaptırıyor ve aşamalarını fotoğraflamayı unutuyorum. Yine elimde size fikir olabilecek şahane bir do it yourself projesi var, ama yine bir tek resim/ son haliyle karşınızdayım. Çünkü neden, kendimi kaybediyorum marangozluğa soyunduğumda, bundan :/
İŞTE YENİ PROJEMİZ:)
Elimde bol miktarda petek şeklinde seperatör vardı. Bunları nerede değerlendirebileceğime dair hiçbir fikrim yoktu. Öncelikle iki ince uzun, bir geniş uzun olmak üzere üç parçaya kestim seperatörü. Bunun için dekupaj testeresi kullandım -ki apartman dairesinde yaşarken çıkan gürültü yüzünden her kapı çalışında sıçradım, bu defa şikayete geldiler diye- Neyse ki fazla uzun süren bir işlem değil. Kestiğim uçları daha sonra zımpara ile düzledim ki, kullanırken elimize kıymık falan girmesin.
Seperatör haricinde, elimde 3 adet aynı boy ahşap raf vardı. Onları da bir süredir kenarda "kullanılır ya bunlar" diyerek bekletiyordum. Hepsini ortaya yığıp düşünmeye başladım. O sırada beklenmedik bir şekilde ziyaretime gelen annem "kızım sen deli misin, bunlarla napılır, al gitsin" diye dirense de, onu bir şekilde çarşıya pışpışlayıp gözümü ahşaplarıma dikmeye devam ettim. Sonra aklıma, çizim yapmak için ayırdığım alanda bir depolama sistemine ihtiyacım olduğu geldi. Her seferinde kalemleri kağıtları ortaya saçıp, işim bitince toplamaya çalışmak hevesimi kaçırıyordu çünkü. Bir alan olmalı ve her şey yerini bilmeliydi.
Yandaki seperatörleri, ön tarafta görünen ahşap raf ile aynı olan bir rafa monteledim. İşin zor kısmı buydu, çünkü vidalarken tahtalar kırılıyor, peteklerin tam birleşme yerinden delince kırılmadı (mutlaka bilimsel bir açıklaması vardır eheh) aynı şekilde, ön ve arka tarafına da rafları monteleyince, yandaki seperatörlerin dik duracağını düşünmüştüm ancak planladığım gibi olmadı. Boyu uzun tutmuştum ve sallanıyorlardı. Arka tarafa elimde kalan seperatörü alttan monteleyip, elimdeki hasır iplerle yan seperatörlere üstten bağlayınca, baya sağlam bir şekilde durdu. İki seperatör arasına da hasır iplerle askı bölümü yaptım ki, o an üzerinde çalıştığım resimi asabileyim, boyalar dağılmasın, bakıp bakıp sevineyim vs. :)
İşin en güzel yanı, sabahtan "amaaan at şunları allasen" deyip evden kaçan annemin, akşam eve dönüp ortaya çıkan şey gördüğünde "kız Mudo' da satsalar 1000 TL isterler buna" tepkisi vermesiydi.
Çok profesyonel bir şey gibi görünmeyebilir, ama benim baya bir boya malzemelerimi ve kağıtlarımı toparladı, yerini sevdi, yakıştı da bence. Fabrikasyon ürünler yerine her zaman doğal ve emek verilmiş materyali tercih etmemden dolayı, beni baya bir tatmin etti.
Fikir olsun, elinizde "bundan ne yapacağım ya atayım gitsin" dediğiniz bir takım malzemeler varsa, yeniden bir göz atmanızda fayda var.
Sevgiler, saygılar :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder