KEPÇE KULAK ESTETİĞİ: OTOPLASTİ

     Bu blogu, internette yaptırmayı düşündüğüm işlemler, kullanmayı düşündüğüm ürünler, gitmeyi düşündüğüm yerler ile ilgili objektif, doğru yönlendiren ve sorularıma cevap olabilen sayfaları ya hiç bulamadığımdan, ya da sayıları oldukça az olduğundan açtım. Öyle ya, herkes makyaj nasıl yapılır diye merak ediyor olamazdı, mesela kepçe kulak ameliyatı nasıl yapılır, merak eden bir tek ben olamazdım, bir yerlerde kepçe kulak estetiği yaptıranlar ve bunu biz aciz kullara anlatan birileri olmalıydı, ancak konu hakkında da kepçe kulak ameliyatı yapan doktorlar, ya da onları övmek için yorum yazan müşterileri dışında pek de bir içeriğe ulaşmam mümkün olmadığından, ilk operasyonuma biraz gözlerim bağlı, el yordamıyla girdim. İlk operasyon diyorum, çünkü el yordamıyla girdiğim bu operasyonun sonucunda, eskisi kadar olmasa da hala kepçe kulaklıydım, üstelik artık başka bir sorunum daha vardı, kulaklarım asimetrik olmuştu!

   İkinci operasyon, nispeten daha olumluydu. En azından ne bekleyeceğimi biliyordum, ilk ameliyatın aksine de lokal anestezi seçtiğimden, an be an neler olduğunu takip edebildim.

   Şimdi bu konuda çift dikiş gitmiş biri olarak, konuya giriyorum, otoplasti yani KEPÇE KULAKLARA ELVEDA OPERASYONU! 

       13 yıl önce Doğa Bekleriz isimli mankenin kepçe kulaklarını japon yapıştırıcısıyla yapıştırdığını ancak istediği etkiyi alamadığını öğrendikten sonra, gazetelerde sayfa sayfa kepçe kulak estetiği yazıları çıkmaya başladı. Bakınız, halkımızın kepçe kulakların ameliyatla düzeltilebileceğini öğrenmesine vesile olan bir olaydan bahsediyorum (ki itiraf olsun, benim de kulaklarımı koli bantı ile yapıştırmak suretiyle evde minimal çabalara girişmişliğim vardır). Ben bu çarşaf çarşaf haberlere daha fazla kayıtsız kalamadım ve doğru yollandım üniversite hastanesine. 

     Önce doktor kulaklarımı inceledi, "yahu bu kepçe değil, bunlar bildiğin yelken" diyerek beni pohpohladı. "Eksik olmayın hocam, şöyle bir rüzgar çıksa iyi alıyor ama balansda sıkıntı yaşıyorum:/" şeklinde muhabbeti körükledim. "yok" dedi, "bu şekil bozukluğu, böyle bir kulak olamaz, sende kıkırdak yok". "eyvallah hocam" dedim, "ne zaman kesiyoruz?"

     Ameliyatın yüzü soğuk, ama sonunda mis gibi kulaklar, "kepçeee" hitabetlerinin sonu, balıksırtı örülen saçlar var! Yaşayan bilir, o saçları toplasanız kulaklara arkadan ışık vurunca lamba gibi parlar, kulak arkası yapsanız arkada durmaz, rüzgarda ağza yüze yapışır, kulaklar salık saçların arasından çıkar böyle. (yoktu o zamanlar elfler falan, olaydı ekmeğini yerdik azıcık). Bunların gazıyla buluverdim kendimi ameliyathanenin kapısında. Bayıltmaya karar vermişlerdi, ben ne bileyim beni denek yapacaklar? Ameliyat sona erdi, bir kaç saat sonra kafamda bandajlar, ağrılar, hastane yatağında inlemekteyken, hoca peşinde öğrenci grubuyla geldi ve kulaklarımı açarak ilk görüntüyü gösterdiler. Güzeldi valla yalan yok, şişlerdi sadece ama kafama yapışmışlardı. Taburcu olma, 1 ay gece gündüz bandaj takacaksın uyarıları, yollandık eve gerisin geri. 10 gün sonra ilk pansumanı yaptırmak üzere hastaneye gittik, pansuman sırasında kulaklarımı uzun uzun inceleme imkanını ilk defa bulmuş oldum. Sağ kulak diğerinden daha açık olmakla birlikte, henüz korktuğum başıma gelmemişti. Doktor ödem indikçe daha iyi görüneceğini, ancak mutlaka bir miktar açılma yapacağını, zaten kafama tamamen yapışık kulakların da hiç estetik görünmeyeceğini söylemişti. (Yaptığımız ameliyat başarılı olmadı, kızı yamultup bırakmışız, ama şimdi bakınız nasıl durumu normalleştireceğim denemeleri vol-1)

     1 ay geceli gündüzlü bandaj takıyorsunuz arkadaşlar, saç bandı da olabilir, önemli değil, yeter ki kulaklar kafaya bitişik bir şekilde kalsın -ki açılma yapmasın. YAPTI. Yaklaşık 3 ay sonra, asimetrik, açık kulaklarla başbaşaydım. Bir on sene, yazının başında bahsettiğim saç toplamama, aynaya bakıp parmak uçlarıyla kulaklara istenilen şekli vererek höngürme döneminde sonra, "ya dedim teknoloci çoh gelişti, du ben bi daha diktireyim şunları". Evet bu kararı vermem 10 sene sürdü, çünkü korkutmak gibi olmasın, ilk ameliyattan sonra bir yıl boyunca kulaklarım acıdığı için dokunmaz durumdaydım.

     Ve ikinci operasyon. Buna ameliyat demeyeceğim çünkü ilkine göre son derece kolay geçti. Lokal anestezi eşliğinde kulakların arkasından açılan küçük kesilerden bir de baktılar ki, ilk ameliyatta fazla gelen kıkırdak çıkartılmamış, içeri bavula fazla kıyafet sokuşturur gibi tepilmiş ve kulak yeniden dikilmiş (direnç gösteren kıkırdak yüzünden de aşırı ağrılarım olmuş, sonunda kulak dayanamamış kendini atıvermiş) Önce kıkırdağı kıtır kıtır kesip çıkarttılar, his yok, sadece sesleri duyuyorsunuz. Sonra kestikleri yerleri kanama yapmasın diye dağladılar, acı yok, sadece yanık kokusu var, en son da kulağa istenilen şekli verip kapattılar. Operasyon biter bitmez, kulaklarımı gördüm, 3 günden sonra tenisci bandı takmaya başladım, 1 ay gece gündüz, sonraki 15 gün de sadece gece olmak üzere bant taktım. Üstelik bu arada üstlerine bile yatabildim, ağrı kesiciye ihtiyaç duyacağım kadar basit bir ağrım olmadı, operasyondan çıkar çıkmaz doktorum ve ekibinin "deli mi dürtmüş la bunu" bakışları altında şıkkıdı şıkkıdı göbek atıp, bundan sonraki sevinmelerimi daha çok içimde yaşamam gerektiğini kafama yazdım, ödemlerin de tamamen gitmesiyle 2-3 ay aralığında tam hayalini kurduğum, beklediğim görüntüye kavuştum. Koşa koşa balıksırtı örgüsü yaptırmaya gittim sonra ama bu, bu postun konusu değil :)

     Toparlamak gerekirse, cerrahi olarak kepçe kulak estetiği sanıldığı kadar korkunç bir girişim değil, doğru doktor- doğru yöntem kombinasyonlarıyla, oldukça kolay geçiyor. Ben iple asma yöntemini merak etmiştim, ancak hem daha önce cerrahi müdahalede bulunulduğundan, hem de iplerin yine zaman içerisinde gevşeyip kulakların açılmasına sebep olabildiğine dair doktorumun uyarıları olduğundan cerrahi yöntemi tercih ettim. 

     Sorularınızı, mail olarak da, yorum olarak da paylaşırsanız, her türlü merakınızı giderebilirim!